عرفان اسلامی چیست و عارف حقیقی کیست ؟

 

 

تحلیلى پیرامون عارف و عرفان‏

اگر عرفان را حالتى ملکوتى و حقیقتى روحانى و الهى بدانیم، چنان که بسیارى از بینایان و آگاهان و سالکان مسلک محبّت و عشق آن را حال مى‏دانند و از آن تعبیر به حالت عرفانى و آسمانى مى‏کنند، باید مایه و ریشه آن را در اعماق قلب و باطن جان و سرّ وجود جستجو کرد.

در این صورت، عرفان لطیفه‏اى است الهى و حقیقتى است فطرى که به صورت قوّه و استعداد در خزانه وجود انسان از جانب حضرت محبوب قرار داده شده که براى رسیدن به آن حالت باید معارف و اخلاق و مضامین ادعیه وارده از ائمه طاهرین علیهم السلام را با کمک قرآن و روایات پرورش داد، تا جایى که تمام آلودگى‏ها از مملکت وجود آدمى رخت بر نهد و فرار را بر قرار ترجیح داده تا انسان مصداق حقیقى عارف شود.

و اگر آن را جزء مسائل نظرى و علمى به حساب بیاوریم، چنان که گروهى بر این عقیده‏اند، باید آن علم را از اهلش اخذ کرد و با عمل به آن در باطن وجود خود حالت عرفانى به وجود آوریم‏ «1».