دل نوشته

بسم رب النور

همه ما خودمون رو منتظر ظهور میدونیم و یه جورایی این قضیه تو خونمونه هر هفته جمعه که میشه برنامه های امام زمانی تلوزیون و رادیو شروع می شه بعضی وقتها یه حال خوشی بهمون دست میده که پیش خودمون میگیم بابا ماهم برای خودمون کلی دل پاک داشتیم و خبر نداشتیم یک بادی هم تو قبقبه میندازیم برای یک لحظه خودمون رو جزو 313 یار خاصه آقا میدونیم ولی دقیقا که نه حدودا چند ساعتی هنوز نگذشته که ماجرا را به کلی فراموش می کنیم و هفته ای نو رو شروع می کنیم با همون دغدغه های کاری همیشگی به قول خودمون دنبال یک لقمه نون میدوییم و همه چیز فراموش میشه انگار نه انگار که عمرمون داره تموم میشه و هنوز اتفاقی نیوفتاده شایدم همه یادمون رفته که باید چیکار کنیم و چه وظیفه ای داریم یک بچه رو وقتی توبازار گم شده بود پیدا کردم گفتم مامان و بابات کجان گفت گم شدن این بچه انقدر عقلش نمی رسید که خودش گم شده مامان باباش که گم نمیشن اونها هستند ولی این بچه سهل انگاری کرده و انقدر حواسش به این مغازه ها و تجملات اونها و خوراکیهای رنگارنگ پرت شده که مادرش رو گم کرده حکایت ما و امام زمان هم اینطوره ما امام زمان رو گم کردیم انقدر حواسمون به زرق برق دنیاست انقدر دنبال همون یک لقمه نونه ایم که ........افسوس امام زمانمون رو گم کردیم در حالی که او بین ماست ولی ما لیاقتش رو نداریم که آقا رو ببینیم همین الانم هستند کسانی که با ایشان ارتباط دارند ولی...... آن که را اسرار حق آموختند مهر کردند و دهانش دوختند  اره دوستان امام زمان غائب شده اینطور نیست؟حالا ما کجای این جریانیم ..............